Inleiding
Ver van huis
Shirina rende zo hard ze kon, bijna struikelend over haar eigen voeten. Inmiddels is ze al zover van huis.
"Waarom....waarooooom?!" Riep ze snikkend, terwijl ze door de bossen stoof.
Ineens verscheen er tussen de bossen een mooi meertje. Aan de rand van het water stopte Shirina met rennen en haalde diep adem.
"Waarom wil niemand mij adopteren?" Tranen biggelden over haar wangen. "Voor de zoveelste keer komt er een familie langs en weer word ik niet uitgekozen." Huilde ze.
Shirina is als baby te vondeling gelegd bij een weeshuis, waar ze is opgegroeid. Ze werd steeds niet uitgekozen en inmiddels is ze al zo groot geworden, dat de families steeds de kleintjes uitkiezen.
"Waarom....waarooooom?!" Riep ze snikkend, terwijl ze door de bossen stoof.
Ineens verscheen er tussen de bossen een mooi meertje. Aan de rand van het water stopte Shirina met rennen en haalde diep adem.
"Waarom wil niemand mij adopteren?" Tranen biggelden over haar wangen. "Voor de zoveelste keer komt er een familie langs en weer word ik niet uitgekozen." Huilde ze.
Shirina is als baby te vondeling gelegd bij een weeshuis, waar ze is opgegroeid. Ze werd steeds niet uitgekozen en inmiddels is ze al zo groot geworden, dat de families steeds de kleintjes uitkiezen.
"Ik wil niet meer terug. Het doet teveel pijn die gelukkige gezinnetjes te zien." *snif*
"Ik ga mijn eigen geluk zoeken..."
Shirina besluit niet meer terug te gaan naar het weeshuis.
Ze zal in deze stad proberen te overleven zonder huis, zonder geld, zonder spullen.
Shirina kan maar beter zo snel mogelijk de stad gaan verkennen als ze wil overleven.
"Kom op Shirina, je kan dit!" Praat ze zichzelf moed in en gaat op pad.
"Ik ga mijn eigen geluk zoeken..."
Shirina besluit niet meer terug te gaan naar het weeshuis.
Ze zal in deze stad proberen te overleven zonder huis, zonder geld, zonder spullen.
Shirina kan maar beter zo snel mogelijk de stad gaan verkennen als ze wil overleven.
"Kom op Shirina, je kan dit!" Praat ze zichzelf moed in en gaat op pad.